Een week deed ik niks, maar voelde ik meer..

Over wat ik deed m'n afgelopen week valt niet heel veel te schrijven. Ik ben 5 dagen in Baracoa geweest en aansluitend 3 dagen in een hotel in Guardalavaca.

Baracoa. Me gusta Baracoa. Ondanks dat er zonder excursie te boeken niks te doen is, ben ik hier het langst gebleven en is dit ook de enige plek waar ik niet weg wilde. Ik heb mn dagen doorgebracht met een lokale vriendengroep met wie ik overdag in het parkje was, savonds op stap ging. Op stap betekende in het weekend ook even een club in, andere avonden stonden we buiten op het plein met een box en muziek. Ik danste overal en met iedereen. Op straat zwiepte ik van de arm van de een in de arm van een ander van de jongens van de vriendengroep. De volgende zin klinkt misschien droog of onbegrijpelijk maar komt uit het diepst van mn hart. De mensen die me (goed genoeg) kennen weten dat het niet heel goed met me ging de afgelopen 2 jaar. Savonds in Baracoa heb ik weer passie teruggevonden door het dansen. Gevoel van leven. Geluk. Er was een jongen met wie ik het beste klikte op de dansvloer en als hij me alle kanten op zwiepte (en ik verrassend goed kon meekomen!) barstte mn hart een beetje uit elkaar.

Ik ging met deze danser, Yoan, en een van zijn beste vrienden, Alfred, een dag pizza eten. Ze hielden hun hand voor pizza's van 1,80 CUC en hoger. Ik vroeg ze waarom en hun antwoord was dat ze dat niet konden betalen. Relatief is het natuurlijk veel duurder omdat hun inkomen veel lager ligt, maar dit brak mn hart. Als ik eet voor 10CUC lag ik me dood omdat ik het zo goedkoop vind (ondertussen is dat wel mn max geworden omdat het relatief duur is en echt niet hoeft, maar toch).. Ik zei ze te nemen wat ze wilden en dat ik wel zou betalen. Hoe dankbaar mensen kunnen zijn? Jullie moesten daar bij zijn. Ik moest geloof ik omgerekend €7,- afrekenen voor 3 pizza's en drankjes. De dag erna heb ik de hele groep meegenomen naar datzelfde zaakje en moest ik voor 6 personen 20 CUC afrekenen. Stelt niks voor zou je denken? Iedereen wilde een foto maken van de groep met pizza's en mij. Ik geloof dat ik ze een hele ervaring heb bezorgd..

Ook vertelde een van de jongens me dat de woning van z'n ouders, broertje en hem compleet is verwoest door de orkaan. Je weet dat het gebeurd bij mensen, maar als je een gesprek voert met iemand die het persoonlijk is overkomen.. Ik moest huilen. Alweer bijna nu ik dit typ trouwens. Jemig, wat hebben we het verdomd goed in Nederland.. (Ik heb nu dus echt een traan in mn ogen staan, verdorie).

Geld uitgeven doet ook een beetje pijn nu, omdat het toch geen goedkope maand is. Ik smijt absoluut niet met geld maar ook weer relatief, als ik me bedenk wat ik voor die jongens had kunnen doen met het bedrag wat ik voor deze reis gebruik..

*brok in mn keel* Zucht..

Oké even verder met wat algemeen gekke Cuba ervaringen/feitjes.

Ik zit voor 10CUC (€8,90) in een bus van Holguin naar Santa Clara, met alleen maar locals. Het is een rit van ong. 10u en enorm goedkoop. Waarschijnlijk omdat het een bus voor locals is en voor hen alles goedkoper is dan voor toeristen. Echt waar. Onderweg at ik kip met rijst en een cola voor 60CUP. Dit is omgerekend €2,13. Ook onderweg, moest ik naar het toilet. Ik belandde op het meest smerige.. Ja naja. Ik moest naar het toilet en belandde dus op een soort pot. Een bak. Noem het zoals je wilt, maar geen toilet. Hiervoor vragen ze óók 1CUC (€0,89). Doorspoelen kan hier niet en toiletpapier is een luxe (en iets waarvan ik continu een rol in mn tas heb zitten ondertussen). Dus: je betaald relatief veel voor een 'toilet' bezoek, terwijl je diner (een goed, groot diner) maar 2,5x zo duur is. Voor dat bedrag x5, zit je 500km verderop. Dit land is zo onlogisch soms..

Over een week zit ik in de lucht trouwens, ben ik al bijna thuis. Hoe snel is deze maand gegaan?! Ik snap er niks van..

Hasta prontoooo! ♥️